złorzeczenie

złorzeczenie
złorzeczenie {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. złorzeczenieeń {{/stl_8}}{{stl_7}}'życzenie komuś czegoś złego; pomstowanie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Słychać było złorzeczenia kierowców tkwiących w ogromnym korku. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • złorzeczenie — n I rzecz. od złorzeczyć Daremne żale próżny trud, bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud nie wróci do istnienia. (Asnyk) …   Słownik języka polskiego

  • klątwa — ż IV, CMs. klątwawie; lm D. klątw 1. «wyłączenie kogoś ze społeczności kościelnej; ekskomunika; ogólnie: przeklęcie, wyklęcie kogoś» Klątwa kościelna, papieska. Obłożyć kogoś klątwą. Rzucić na kogoś klątwę. Zdjąć z kogoś klątwę. Zgodzić się na… …   Słownik języka polskiego

  • pypeć — m I, D. pypećpcia; lm M. pypećpcie, D. pypećpciów a. pypećpci wet. «białawe, niekiedy zrogowaciałe zgrubienie na języku drobiu (zwłaszcza kur), powstające wskutek wysychania błony śluzowej i utrudniające pobieranie pokarmu» ◊ pot. Niech dostanie… …   Słownik języka polskiego

  • piktkalba — ×pìktkalba (plg. l. złorzeczenie) sf. (1); Sut plūstami žodžiai, keiksmai …   Dictionary of the Lithuanian Language

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”